nadwozie samonośne
Elementy budowy samochodu
nadwozie: nadwozie samonośne ? płyta podłogowa
elementy zewnętrzne nadwozia: karoseria ? błotnik ? drzwi ? pokrywa komory silnika ? chłodnica samochodowa, maskownica (potocznie: grill lub atrapa) ? listwy boczne ? zderzak ? hak ? dach ? szyberdach ? dach lamelowy ? lusterka boczne ? szyby ? szyby podgrzewane ? wycieraczki ? spryskiwacze ? deflektor wiatrowy ? spoiler
elementy wnętrza: deska rozdzielcza ? tablica rozdzielcza ? przełączniki i regulatory ? poduszka powietrzna ? kierownica ? fotele ? pasy bezpieczeństwa ? lusterko wsteczne
podwozie: rama samochodu
układ napędowy i układ przeniesienia napędu: sprzęgło ? skrzynia biegów ? reduktor terenowy ? skrzynia rozdzielacza ? wał napędowy ? most napędowy ? oś ? półoś ? piasta koła ? koło ? obręcz koła ? opona ? opona bezdętkowa ? dętka ? wentyl ? pedał przyspieszenia ? pedał sprzęgła
układ hamulcowy: hamulec roboczy ? pompa hamulcowa ? wspomaganie ? przewody hamulcowe ? tarcza hamulcowa ? bęben hamulcowy ? klocki hamulcowe ? hamulec awaryjny ? zwalniacz
układ kierowniczy: kierownica samochodu ? kolumna kierownicy ? wspomaganie kierownicy ? przekładnia kierownicza ? drążki ? tempomat
zawieszenie: amortyzator ? sprężyna ? resor ? kolumna McPhersona ? stabilizator ? wahacz
silnik: tłok ? pierścienie tłokowe ? korbowód ? wał korbowy ? głowica silnika ? zawór ? wałek rozrządu ? blok silnika ? tuleja cylindrowa ? turbosprężarka ? łożysko ? koło zamachowe ? uszczelniacz
układy silnika spalinowego: chłodzenia ? doładowania ? rozruchowy ? rozrządu ? smarowania ? wtryskowy ? wydechowy ? zapłonowy ? zasilający
inne układy:
instalacja elektryczna: alternator ? prądnica ? regulator napięcia ? akumulator ? układ wysokiego napięcia ? świeca zapłonowa ? świeca żarowa ? stacyjka ? sygnał dźwiękowy (potocznie: klakson) ? oświetlenie ? światła sygnalizacyjne ? kierunkowskaz
elementy mające wpływ na bezpieczeństwo:
bierne: pasy bezpieczeństwa ? napinacze pasów ? poduszka powietrzna ? kurtyna powietrzna ? zagłówki ? wzmocnienia boczne ? strefy kontrolowanego zgniotu ? klatka bezpieczeństwa ? łamana kolumna kierownicy ? szyby hartowane ? szyby klejone ? bezpieczne zderzaki ? układy odcinające dopływ paliwa
czynne: ABS ? ASR ? ESP ? napęd na cztery koła
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Samoch%C3%B3d
Większość współczesnych producentów samochodów
R4 ? oznaczenie rzędowego silnika spalinowego o czterech cylindrach ułożonych w jednym rzędzie. Mogą one być ustawione zarówno w pionie, jak i pod kątem do podłoża. R4 jest najprostszym układem o dobrym wyważeniu ? choć całkowite wyrównoważenie występuje jedynie dla sił pierwszego rzędu. Z tego powodu jest często stosowany w samochodach klasy ekonomicznej. Niemniej, w jednostkach mogą występować drgania, wprost proporcjonalne do wielkości silnika, a związane z siłami drugiego rzędu. Z tego powodu, wraz ze wzrostem mocy przechodzi się do układów o większej liczbie cylindrów. Kolejność zapłonów w poszczególnych cylindrach to 1-3-4-2 lub 1-2-4-31.
Spis treści
1 Wykorzystanie
2 Przykłady silników R4
3 Bibliografia
4 Przypisy
Wykorzystanie
Większość współczesnych producentów samochodów osobowych ma w swojej ofercie modele z silnikami R4, jest to najpopularniejsze rozwiązanie używane w tego typu pojazdach, drugi w kolejności jest motor V62. Przed końcem pierwszego dziesięciolecia XXI wieku, wraz z postępującym obniżaniem poziomu emisji spalin i zużycia paliwa stopniowe obniżane poziomu emisji spalin, udział 4-cylindrowych jednostek (zwłaszcza R4) na rynku samochodów klasy średniej w USA wzrósł z 30 do 47 %, zmalał w zamian udział mocniejszych jednostek V634.
Układ R4 jest najpopularniejszy przy silnikach o pojemności do 2,4 dm?. Zwykle za granicę praktyczności wykorzystania silników R4 przyjmuje się pojemność 2,7 dm?. Mimo to powstają jednostki większe, jak w Porsche 944, czy w Porsche 968 (oba 3,0 dm?), czy silnik Rolls Royce B40 o pojemności 2838 cm?.
Również Ford A wyposażony był w duży (3,3 dm?) silnik w tym układzie.
Koncern Toyota produkował silniki wysokoprężne w układzie R4 o pojemnościach nawet do 4,1 dm? (Toyota 15B-FTE). Ten silnik znalazł się w modelu Mega Cruiser.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/R4_(silnik)
Suw pracy
Obieg pracy silnika dwusuwowego
Suw sprężania ? w pierwszej fazie suwu sprężania następuje płukanie przestrzeni roboczej silnika. Wtedy to spaliny powstałe w poprzednim cyklu pracy są wytłaczane przez kanał wydechowy napływającym świeżym ładunkiem.
Suw pracy ? Przed dojściem do górnego martwego położenia tłoka następuje zapłon paliwa, które gwałtownie rozprężając się powoduje ruch tłoka w dół do dolnego skrajnego położenia. W końcowej fazie tego suwu może mieć miejsce początek cyklu płukania.
Jako pompa ładująca w najprostszych silnikach benzynowych wykorzystywana jest skrzynia korbowa. Rozrząd w takich silnikach najczęściej jest przeprowadzany poprzez odsłanianie i zasłanianie przez tłok odpowiednich kanałów w cylindrze, co upraszcza konstrukcję (brak oddzielnego układu rozrządu). Przepływ ładunku przez skrzynię korbową umożliwia smarowanie silnika wtryskiem oleju do układu dolotowego (lub dodanie go do paliwa), co pozwala na rezygnację z układu smarowania i dalsze uproszczenie konstrukcji. Taki uproszczony silnik, często stosowany dawniej w motocyklach i małych samochodach, jest jednak niedoskonały (niekorzystny symetryczny rozrząd, straty energii na przepompowanie ładunku przez skrzynię korbową, spalanie oleju) i nieefektywny, co jest przyczyna złej opinii o dwusuwach w ogóle i niemal zaniknięcia silników dwusuwowych niskoprężnych. Konstrukcje zaawansowane używają mechanicznych pomp ładujących (głównie systemu Roots), rozrządu zaworowego (przepłukanie wzdłużne) i ciśnieniowych układów smarowania.
Podstawową wadą silników dwusuwowych jest duże zużycie paliwa (niższa sprawność), wysoka emisja spalin oraz głośna praca. Głównym tego powodem jest utrudniona wymiana ładunku w silniku (oczyszczenie cylindra ze spalin podczas płukania nie zawsze jest zupełne).
Do zalet silników dwusuwowych, oprócz prostszej konstrukcji, zaliczyć trzeba zdolność do pracy w dowolnej pozycji co dla silników czterosuwowych wiąże się ze znacznym skompilowaniem układu smarowania. Dlatego silniki te pozostają stale w użyciu w napędzie maszyn odwracanych w czasie pracy - pił i kos spalinowych.
Pierwszy silnik (S-15) samochodu Syrena
Silniki dwusuwowe benzynowe, aczkolwiek mają zalety, stosowane są dużo rzadziej niż czterosuwowe. Obecnie najistotniejsze są kwestie ekologiczne (kwestie zanieczyszczania środowiska i nadmierna emisja dwutlenku węgla). Stosowano je głównie tam, gdzie ważne było, aby silnik był jak najmniejszy i najprostszy. Z początku m.in. do napędu lekkich motocykli i motorowerów, później także np. kosiarek do trawy. W ostatnich czasach w krajach wysoko rozwiniętych nawet w tych zastosowaniach wypierają je silniki czterosuwowe. Pierwsze samochody Saaba wyposażone były w silniki dwusuwowe, w latach 70. XX w. używała ich do napędu małych samochodów firma Suzuki, jednak najczęściej i najdłużej, bo aż do lat 80. XX w. stosowano je w Polsce i NRD gdzie były montowane do aut osobowych: Syrena, Trabant i Wartburg.
Silniki dwusuwowe średnioprężne mogły być zasilane różnymi paliwami naftą, olejem napędowym, spirytusem, benzyną. Silniki te miały stopień sprężania od 4,5 ? 4,75, a więc niższy niż stopień sprężania silników benzynowych. Były stosowane jako silniki stacjonarne i w ciągnikach rolniczych z których najbardziej znany jest Lanz Bulldog, a w Polsce Ursus C-45.
Wysokoprężne silniki dwusuwowe, zasilane olejem napędowym, stosowano natomiast do napędzania bardzo dużych pojazdów, takich jak statki, lokomotywy (np. ST44, Class 66), czy bardzo duże samochody techniczne, np. straży pożarnej. Obecnie w krajach wysoko rozwiniętych także tu wypierane są one przez czterosuwowe silniki wysokoprężne, nadal są jednak często stosowane jako nowoczesne silniki okrętowe i stacjonarne. Największy obecnie oferowany spalinowy silnik tłokowy ? Wartsila-Sulzer RTA96-C ? jest dwusuwowym silnikiem wodzikowym z zapłonem samoczynnym.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_dwusuwowy